بازگشت
غم انگیز سالنگ
محمدالله نصرت محمدالله نصرت

اهدا به شهیدان حادثه غم انگیز سالنگ  ها که بتاریخ 19 هم دلو سال جاری که منجر به جانباختن و مجروح شدن شماری از هموطنان و همدیاران ما گردید ، این حادثه المناک قلب ده ها انسان را داغدار ساخت و بیشتر از 70 تن از عزیزان بدخشان را مظلومانه و مظلومانه به شهادت رساند ، ضربات این رویدا بی سابقه چنان سنگین بود که بیشترین قربانیان این رویدا را زنان ، جوانان و اطفال معصوم بدخشان تشکیل می داد، لحظه های که  من و جمع از دوستان تابوت سبزینه پوش عزیزان اشکاشمی حمل می کردیم چنان دشوار و طاقت فرسا بود  که قلب از بیان کردن حقایق این حادثه المناک عاجز بوده و نمی توانم آن چیز را که مشاهده نموده به روی کاغذ بنوسم بنابرین برای تسکین درد دل چند سطر را رباعی گونه تحریر نمودم اگر کدام خطای رخ داده باشد ما را معذور دارید.                            

 

رباعی

 

عجب ســـالنگ طوفان کردی امروز

به خـــــشمت قتل انسان کردی امروز

نشــــاندی روی خاک صد هموطن را

چه ظلمی بر بدخشـــــان کردی امروز

= = = = =

عــــجب مـــاتم سرا گشتی بدخشــــان

تو غـــــرق این بلا گــشتی بدخشــــان

نـــــدیـــــد تـــاریخ هـــرگز این الم را

از این غم زیرِ پا گــــــشتی بدخشـــان

= = = = =

ببین ســــالنگ که سیل غــم روان است

زچشمِ پیر و بــــرنـــا تــا جــــوان است

به هـــر جـــا قــصه از ســــالنگ بـــاشد

که مــــژگان عزیزان خون چکــان است

       = = = = =

بیــــا ببیــــــن بدخشــــــان غـــــم دارد

بــــه هـــــر دشت و دمـن مــــــاتم دارد

نــــدیــــدم مـــن چـــــنین رنجِ فـــراوان

ز بـــــرش صــــد جوان را کــــــم دارد

= = = = =

 

ببین ســــالنگ جوانــــان بدخشــــان

به زیرِ برف مردن این عـــزیــــزان

خـــــــدایــــا! ایــــن بــــلا دور داری

به زیـــــر خـــاک رفتن نو عروسان

= = = = =

 

بدخشـــان از کنــــارت رفته دوستان

به زیرِ خاک خـــفته نوعــــروســـان

خــــدایـــا! ایــن چـــه ظلمی بود آخیر

به زیـــرِ بهمنت کـــردی تو زنـــــدان

 

اشکاشم    -  بدخشان

 

23 / دلو / 1388

 

قلب خونین

ای دریــــــغ ای نــــــو گـــلِ بــــاغِ وطـــن

ای دریــــــغ ای بــــلبـــــلِ زیبـــاء سخــــن

ای دریــــــغ ای مــشعــــل دنیــــــا و مــــن

ای دریــــــــغ ای غــــنچـــۀ ســرو و چمـن

ای دریــــــغ ای بچـــۀ گـــلـگـــون کــــفـــن

ای دریــــغ ای نونهـال بــاغ وبــوستــان پدر

می خـــرامیدی به چشــمم نــورِ چشمـان پدر

جـــانِ من جــانـــان مـن زیبِ گلستــــان پدر

ای شهــــید بــی نوا  بــی آب و بـی نـــان پدر

ای دریــــغ ای قـــمری خوش خــــوان مــــن

قلب هــا را کـرده ی تو از غمت داغ وجنون

مردم این سـرزمین را کرده ی توغرق خون

رفـــتی و دیگــــر نیــابم من ترا هرگز کنون

دیده هـــا از انتظـــار تــــو شده زار و زبون

ای دریــــــــغ ای لالــــــۀ دشـــــت و دمـــــن

اشــــک و  آه از دیــــــدۀ هــــرکـــــس روان

از غـــــم و انـــــدوۀ تـــــو داریـــــم فغــــــان

کـــی تحمل می توان کردن همین بـــارِ گران

قلب پـــامیر از فـــراقت داغدار شد ای جوان

ای دریـــــغ ای " نــازک " مشـــک و خـتــن

ای فـــلک آخــر تو بــردی نوعروس خانه ام

کــردی خـاموش تو چراغِ ین  دوتا فرزانه ام

بـردی و رحمی نکــردی باز به ین نازدانه ام

" نصــرتا " مـــرغِ دلم پـرواز کرد از لانه ام

ای دریـــــغ ای خــــوش گــــلی زیـبِ چمــــن

 

اشکاشم   -   بدخشان

23 / دلو / 1388


February 21st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان